lunes, 24 de septiembre de 2012

La carta de Valerie

Sé que no hay forma de convencerte de que este no es otro de sus trucos, pero no me importa yo, soy yo. Me llamo Valerie, no creo que viva mucho más y quería contarle a alguien mi vida. Esta es la única autobiografía que voy a escribir y dios!!, la estoy escribiendo en papel higiénico. Nací en Nottingham en 1985. No recuerdo mucho mi infancia pero si recuerdo la lluvia. Mi abuela tenía una granja en TotterBroock y solía decirme que Dios estaba en la lluvia. Al acabar el colegio, ingrese en un Instituto para chicas, fue allí donde conocí a mi primera novia, se llamaba Sarah. Recuerdo sus muñecas, eran preciosas, creía que nos amaríamos eternamente. Recuerdo que nuestro profesor nos decía que era una fase adolescente que pasaría, a Sarah se le pasó, a mi no. En 2002 me enamoré de una chica que se llamaba Cristina, aquel año se lo dije a mis padres, fui capaz porque cristina estuvo a mi lado cogiéndome la mano. Mi padre no podía mirarme, me dijo que me fuera y que no volviera jamás, mi madre… no dijo nada. Solo les había dicho la verdad, ¿tan egoísta fui? Nuestra integridad vale tan poco… Pero es todo cuanto realmente tenemos, es el último centímetro que nos queda de nosotros, si salvaguardamos ese centímetro somos libres. (….)
Siempre supe lo que quería hacer con mi vida, y en 2015 protagonice mi primera película: Las Salinas. Fue el papel más importante de mi vida. No a nivel profesional, si no a nivel personal, porque conocí a Ruth. La primera vez que nos besamos… sentí que no quería volver a besar otros labios que no fueran los suyos. Fuimos a vivir juntas a un apartamento en Londres, sembró Violet Carson en los maceteros de la ventana, y toda la casa olía a rosas. Fueron los mejores años de mi vida. Pero la guerra norteamericana se recrudecía cada vez más. Hasta que finalmente alcanzó Londres. Después de eso no hubo más rosas; para nadie. (….)
Recuerdo como empezó a cambiar el significado de las palabras, palabras con las que no estábamos familiarizados como colateral y entrega, empezaron a dar miedo. Mientras que otras como fuego nórdico y artículos de lealtad empezaron a cobrar poder. Recuerdo que diferente pasó a significar peligroso, aún no lo entiendo… ¿Por qué nos odian tanto? Detuvieron a Ruth mientras hacía la compra… nunca en mi vida he llorado tanto… No tardaron en venir a por mí. Es extraño que tenga que pasar el final de mi vida en un lugar tan horrible, pero durante tres años, recibí rosas, y no tuve que arrodillarme ante nadie. Moriré aquí, cada centímetro de mí perecerá, cada centímetro… salvo uno. Un centímetro, algo pequeño y frágil, y lo único que merece la pena conservar en el mundo. Nunca debemos perderlo o entregarlo, nunca debemos dejar que nos lo arrebaten… Espero seas quien seas que escapes de este lugar, espero que el mundo cambie y que las cosas mejoren, pero lo que espero por encima de todo, es que entiendas lo que quiero decir cuando te digo que aunque no te conozca, y aunque puede que nunca llegue a verte, a reírme contigo, a llorar contigo o a besarte…, te amo, con todo mi corazón… te amo.
Valerie

martes, 26 de junio de 2012

El camino del coraje

Ya no es posible seguir viviendo así. El Demonio te ha acosado demasiado tiempo. Le has dado demasiada ventaja. Estás jugando su juego, te tiene a su merced. Si quieres ser libre, debes invertir los papeles. Reúne tus ejércitos antes de emprender el viaje. Búscalo dentro de ti, atrévete a mirar en tu interior. En la jornada encontrarás alimañas y carne putrefacta. Pero encontrarás Princesas y Maestros también. Ellos te ayudarán en el Combate. Ello no significa que lucharán por ti, pero tal vez puedan secar el sudor de tu frente, la sangre de tus heridas. Persigue al Demonio, acósalo, enfréntalo. Desciende hasta el fondo del infierno a buscarlo. Verás que se esconde y rehuye tu presencia. Cuando eso ocurra no pienses, sin embargo, que has triunfado. Que en ese momento la cobardía no se apodere de ti y te haga cejar en la búsqueda. Si no lo ves cuando lo buscas, escarba en los rincones no explorados aún. Persíguelo día y noche. Aprende a reconocer sus huellas, sus olores, sus marcas. Y cuando lo encuentres, pártelo en dos de un sólo sablazo. Sin ira, pero con la fuerza del trueno. Obsérvalo cuidadosamente. Cerciórate de que está muerto. Luego regresa a la superficie.
    Serás victorioso, consérvate humilde. Siéntate, respira.
    Y luego sigue tu camino.

sábado, 2 de junio de 2012

Reencuentro

¿ … retienes aún, Fenicia, el día aquél de aurora breve, el que nos quebró los pechos y las horas y nos desmembró la vida porque la amábamos ? … me pregunté a menudo entonces si no serían los dioses y las bestias quienes construyeran en mi corazón salvaje el dolor que tuve, el que mató las flores y lo niños que éramos; pero ¿ podría acontecerme ahora esta furia de sangre que me tensa los brazos, este mar por mi boca al nombrarte, y esta alegría que me parte los huesos mientras te beso ? … te encuentro al fin cuando junio marcha ardiendo por trigos y amapolas, cuando se torna un dios de fuego y va tirando cerezas a los hombres y a la eternidad, éstas, tan dulces y rojas, que en tus manos y en mis manos ah, Fenicia, a ambos tocan, nos besan y queman.

miércoles, 15 de febrero de 2012



No elijas a la persona más guapa del mundo. Elige a la que hace de tu mundo un lugar más bonito.

jueves, 9 de febrero de 2012

No la comprendo. Ella.


Hace tiempo que no uso este blog pero hoy si, lo inauguro.
Prosigo:
No comprendo que es lo que pasa.
Por que tantas dudas?
Para que tanta amargura y mala cara?
Estoy hasta el puto culo. Tengo ganas de acabar con todo pero hay algo que me lo impide y ese algo es ella.
Hace unos 10 meses mas o menos yo no era nada, era un puto crío de mierda, que solo buscaba un sitio donde poder encajar, un amigo, una chica, una relación,
un quiero, un olvídalo, un vuelta a empezar...
Ahora tengo una vida nueva, he retomado los estudios, tengo nuevos amigos, un estilo diferente, una mentalidad diferente,... pero lo mas importante, la tengo a ella, desde que apareció esa chica de ojos marrones, pelo castaño claro, de dulces manos, con cara de ángel,...en realidad no son solo sus rasgos físicos sino principalmete su ternura, su amabilidad, su honradez, su bondad, sus tonterías y saberes, su quiero y no puedo, sus trabesuras, sus miedos,
Ella es el motivo de mi existencia, me considero una persona afortunada por tenerte, nunca jamás había conocido a alguien que fuera como soy.
Desde que la conocí nada a vuelto a ser igual todas mis tonterías, caprichos, mi forma de pensar sobre el mundo, lo cambio todo!
En ella existía la bondad, sabía preocuparse por los demás. No existen suficientes palabras para definirla, es el sumun de la perfección en cuanto a la amabilidad.
Solo puedo decir que tú, Blanca, eres mi diosa y no consigo comprender por que la gente te trata y ha tratado mal, tus preocupaciones, tus paranoias mentales, todo lo que puedas pensar de mi referido a ti es positivo solo una cosa podría hacerlo mejor, tu sonrisa.
Eso es lo único por lo que vivo, por lo que siento, por lo que sufro y resisto.
Todo por ver una simple sonrisa en una cara que no es la mía,
antes me preocupaba por verla en la de los demás pero ahora tú has cogido prioridad,
no quiero verte triste, me vuelvo loco por hacerte feliz.
Dices que no tienes amigos que nadie te ayuda de verdad,
pues te equivocas, me tienes a mi por mucho que digas lo contrario, y quiero que sepas que mucha gente no tiene esa suerte, tienes que pensar con el lado derecho :) ver que no todo es tan malo, que si todo es una mierda lo puedes hacer mejor, nadie te impide ser feliz, es cosa tuya, yo solo quiero ayudarte a conseguirlo, por eso pongo todo mi interés en ti, tu me llamas pesado,
pero no me importa, porque se que me quieres y solo eso me hace ser la persona mas feliz del mundo, todo es mejor si alguien te guía para conseguirlo, por eso ahora Mr. R, diariamente estará en este canal, para resolver todos tus problemas, se acabo, no hay mas que decir, simplemente, Te AMO!

viernes, 5 de junio de 2009

MÚSICA RELIXIOSA

1.Que se entende por canto gregoriano? É un tipo de musica religiosa que cantaba monse a capella
En que época aparece? Na idade media
Que tivo que ver con el o Papa Gregorio Magno? Foi quen recolleutodos os cantos das sitintas liturxias e os unificou .
2.Na Misa intérpretábase o canto gregoriano, primero en monodia, e logo en polifonía. Nos séculos XV e XVI unha das máis utilizadas foi a misa parodia. En que consistía? Era una composicion polifonica na que se utilizaba como base para compoñer me lodias de cancións profanas.
Escribe o nome dunha das melodías utilizadas máis coñecidas.
O home armado
3.En que época da historia da música se comezou a escribir a misa para coro/s, solistas e orquestra?
4.Que era un motete no Renacemento?Era una forma que naceu como afermosamento da liturxia e que no renacemento se comberteu nunha forma vocal cun texto relixioso ou profano.
5.Define:
oratorio:especie de opera pero relixioso que ten coros, arias e orquetra pero non se escenifica.
cantata:tratase dunha composición vocal con arias e recitativos e acompañamento orquestal.
paixón:É unha especie de oracion pero o texto esta sacado do evanxeo da expansion e morte de cristo.. Escribe un compositor e obra de cada un deles. BachA orquestra de Haemdel
6.Escribe o nome de 4 formas instrumentais que se interpretában nas igrexas durante as funcións relixiosas. Tocata, preludio, a fanbtasia, variación.
7.Cal era e é o instrumento catedralicio por excelencia? órgano

MUSICA DE CAMARA

1.A que lle chamamos música de cámara e por que cres que se chama así? A aquella musica de tipo domestico que non estaban
Porque era musica para interpretar en espazos pequenos.
2.Escribe un exemplo de trío:Violín y violonchello, cuarteto de corda:violin,viola e violonchello, cuarteto de vento, quinteto de vento:flauta,oboe,trompa e fagot, e quinteto de corda.
3.Que compositor do período clásico foi fundamental na evolución do cuarteto de corda?
4.Explica o xénero sonata, sinalando en que época nace, un compositor e os tipos segundo a función.
Termino musical que ven do termo musical que naceu do barrocao e que pode ter 3 ou 4 movementos contranstantes.
5.A que nos referimos co termo “forma sonata”. Explícaa.
Diglesio o de camara.